Οι γυναίκες γιατροί δείχνουν περισσότερη ενσυναίσθηση από τους άνδρες γιατρούς. Κάνουν περισσότερες ερωτήσεις στους ασθενείς τους, συμπεριλαμβανομένων ερωτήσεων σχετικά με τα συναισθήματα, και ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να μιλάνε με τους ασθενείς σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που θα μπορούσε να κάνει τις γυναίκες καλύτερες γιατρούς. Μπορεί, ωστόσο, να αποτελεί ένα φοβερό ρίσκο για την ψυχική τους υγεία.
Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες γιατροί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εξάντλησης (burnout) από τους άνδρες γιατρούς και ότι αυτό μπορεί να συνδέεται με διαφορές που οφείλονται στην ενσυναίσθηση. Η εξάντληση είναι αρνητική τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς τους. Οι άνθρωποι με επαγγελματική εξουθένωση αισθάνονται εξαντλημένοι, σωματικά και συναισθηματικά, κυνικοί και αποσπασμένοι. Είναι, επίσης, λιγότερο ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους.
Οι γιατροί που παθαίνουν επαγγελματική εξουθένωση κάνουν περισσότερα λάθη, είναι λιγότερο πιθανό να απαντήσουν σε ερωτήσεις των ασθενών ή να συζητήσουν πλήρως τις θεραπευτικές τους επιλογές. Είναι ενδιαφέρον ότι, καθώς οι άνθρωποι παθαίνουν εξουθένωση, δείχνουν μειωμένη ενσυναίσθηση για τους άλλους. Το φαινόμενο της επαγγελματικής εξουθένωσης είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα των ασθενών, επειδή είναι πιο συχνή στους επαγγελματίες υγείας, όπως οι νοσηλευτές, οι ψυχολόγοι και οι γιατροί.
Μία θεωρία για το λόγο που το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται είναι ότι η υψηλή ενσυναίσθηση προκαλεί μεγαλύτερα επίπεδα συναισθηματικής διέγερσης και δυσφορίας, οπότε η μείωση της ενσυναίσθησης είναι απλώς ένας μηχανισμός επιβίωσης για να αντιμετωπίσει το άτομο μεγάλες περιόδους ή ακραίες συναισθηματικές πιέσεις. Αυτή η θεωρία έχει χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει γιατί οι φοιτητές ιατρικής και οι γιατροί αναφέρουν χαμηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης καθώς προχωρούν μέσω της ιατρικής σχολής και της μεταπτυχιακής τους εκπαίδευσης. Μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί οι εγκέφαλοι των γιατρών δείχνουν μια μειωμένη ανταπόκριση στους ανθρώπους που υποφέρουν από πόνο, σε σύγκριση με τους ανθρώπους που δεν είναι γιατροί.
Άντρες και Γυναίκες με burnout
Σε μία μελέτη Ολλανδών γενικών ιατρών (GP's), διαπίστωσαν ότι, οιγυναίκες γιατροί, εκδηλώνουν επαγγελματική εξουθένωση ξεκινώντας με συναισθηματική εξάντληση και στη συνέχεια εξελίσσεται σε συναίσθημα αποπροσωποποίησης (αίσθημα απόσπασης ή κυνική για τους ανθρώπους και τη δουλειά). Τέλος, έχουν την τάση να αισθάνονται λιγότερο ικανές να ολοκληρώσουν τις απαιτήσεις της δουλειάς τους και έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση στις ικανότητες τους στην εργασία. Το τελευταίο στοιχείο της επαγγελματικής εξουθένωσης, μειωμένη προσωπική ολοκλήρωση, περιλαμβάνει την αξιολόγηση της εργασίας κάποιου αρνητικά και είναι πιθανό να περιπλέξει το πρόβλημα, καθώς αυξάνει το άγχος και συναισθηματική εξάντληση.
Αντίστροφα, οι άντρες γενικοί γιατροί αναφέρουν πρώτα την αποπροσωποποίηση και όχι την συναισθηματική εξάντληση. Επίσης, οι άντρες δεν ανέφεραν μειωμένη αίσθηση της προσωπικής ολοκλήρωσης στη δουλειά, ακόμα κι αν αυτό είναι ένα από τα τρία παραδοσιακά στοιχεία της επαγγελματικής εξουθένωσης. Αυτό σημαίνει ότι, καθώς εξαντλούνται, οι άντρες γιατροί αισθάνονται αυξανόμενη αποπροσωποποίηση και συναισθηματική εξάντληση, αλλά συχνά εξακολουθούν να αισθάνονται αποτελεσματικοί, ικανοί και υπεύθυνοι στην εργασία.
Προσδοκίες με βάση το φύλο
Όταν οι γυναίκες γιατροί παρέχουν περισσότερη ενσυναισθητική φροντίδα, μπορεί να επηρεάσουν τις κοινωνικές μας προσδοκίες για τους ρόλους των φύλων. Αυτές περιλαμβάνουν την ιδέα ότι οι γυναίκες είναι καλύτερες στην ενσυναίσθηση από τους άνδρες και ότι οι γυναίκες νοιάζονται περισσότερο. Μελέτες δείχνουν, επίσης, ότι οι ασθενείς έχουν διαφορετικές προσδοκίες από γυναίκες γιατρούς σε σχέση με τους άνδρες. Για παράδειγμα, οι ασθενείς υποθέτουν ότι οι γυναίκες γιατροί είναι πιο συμπονετικές.
Τα μειονεκτήματα αυτών των προσδοκιών για τις γυναίκες γιατρούς είναι ότι αναμένεται να κάνουν περισσότερο ενσυναισθητική φροντίδα από τους άντρες. Μια μελέτη περισσότερων από 7.000 γιατρών διαπίστωσε ότι οι γυναίκες γιατροί ήταν πιο πιθανό να αισθάνονται συναισθηματικά εξαντλημένοι από την εργασία. Επίσης, θεώρησαν ότι η δουλειά τους επηρέασε αρνητικά την προσωπική τους ζωή και αισθάνονταν λιγότερο εκτιμημένοι από ασθενείς, συναδέλφους και ανώτερους, σε σύγκριση με τους άνδρες γιατρούς.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι γιατροί αντιμετωπίζουν διαφορετικές προσδοκίες σχετικά με την ενσυναίσθηση, ανάλογα με το φύλο τους. Οι συναισθηματικές απαιτήσεις σε βάρος των γυναικών γιατρών τους θέτουν σε αυξημένο κίνδυνο κακής ψυχικής υγείας. Ανεξάρτητα από το φύλο, οι φοιτητές ιατρικής και οι γιατροί θα πρέπει να διαθέτουν εκπαίδευση που τους βοηθά να πλοηγούν και να αντιμετωπίζουν ευαίσθητα τις άνισες εμπειρίες και τις προσδοκίες για παροχή ενσυναισθητικής φροντίδας.
Comentarios