Η επιστήμη της ψυχολογίας, με την πάροδο των χρόνων, μεταλλάσσεται. Αλλάζει μέσα στον χρόνο, στις κοινωνίες, στις διαφορετικές κουλτούρες και εν γένει βρίσκει πάντα την θέση της μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Από την εποχή του Freud, τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν εξελιχθεί, και για αυτό ακριβώς τον λόγο η ψυχοθεραπεία, δεν έμεινε στάσιμη, εξελίχθηκε και πέρασε από την ψυχανάλυση σε νέα πεδία.
Όντας λοιπόν πάντα επίκαιρη και καθαρκτική, η «μαμά» ψυχανάλυση θα δώσει την σκυτάλη σε πολλές ακόμα προσεγγίσεις που θα εκκολαφτούν και θα ωριμάσουν με την πάροδο του χρόνου. Μεγάλοι ψυχοθεραπευτές θα πάρουν τον δρόμο τους και θα δημιουργήσουν νέες σχολές όπως ο Adler και ο Jung και εν συνεχεία οι Eric Berne, Aaaron Beck, Carl Rogers και άλλοι.
Όλες αυτές οι προσεγγίσεις παρόλο που είναι αποτελεσματικές βλέπουν τον άνθρωπο από ένα συγκεκριμένο πλάνο, από μια μονόδρομη οπτική γωνία.
Για αυτό ακριβώς τον λόγο πριν από μερικές δεκαετίες ήρθε στην επιφάνεια μια θεραπευτική προσέγγιση για να καλύψει τα κενά που αφήνουν οι προηγούμενες. Η συνθετική ψυχοθεραπεία μπήκε στον χάρτη πριν από 60 χρόνια όταν οι πρώτοι ψυχολόγοι προσπάθησαν να συνθέσουν τα δυο κυρίαρχα μοντέλα της εποχής: της ψυχανάλυσης και της κλασικής εξαρτημένης μάθησης του Pavlov.
Πλέον ο κάθε συνθετικός ψυχοθεραπευτής έχει την δυνατότητα να επιλέξει σε ποιες δυο ή τρεις προσεγγίσεις θέλει να εντρυφήσει ώστε να είναι ο ίδιος σίγουρος ότι έχει πλήρη γνώση των προσεγγίσεων αλλά και ότι είναι ικανός να εφαρμόσει τα εργαλεία την συνθετικής ψυχοθεραπείας σωστά και αποδοτικά στον εκάστοτε συμβουλευόμενο του.
Τα τελευταία χρόνια οι τρεις κύριες προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται από τους θεραπευτές στην σύνθεση είναι η προσωποκεντρική, η γνωστική και η ψυχοδυναμική θεραπεία, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, αλλά σίγουρα είναι το πιο δημοφιλές. Ο συνθετικός θεραπευτής λοιπόν, θα προσπαθήσει να κατανοήσει τον συμβουλευόμενό του, μέσα από διάφορα πρίσματα και εκδοχές, με τα εργαλεία που του παρέχονται από τις προσεγγίσεις, αλλά είναι πολύ σημαντικό να τα εφαρμόσει σωστά και να τα εξειδικεύσει πάνω στον εκάστοτε συμβουλευόμενό του.
Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα διαβάζουμε στο βιβλίο του πρώτου Έλληνα Συνθετικού ψυχοθεραπευτή Ιωάννη Νέστορος (Συνθετική Ψυχοθεραπεία: εκδόσεις Πεδίο), μερικές από τις ιδιότητες που θα πρέπει να έχει ένας σωστός συνθετικός ψυχοθεραπευτής είναι:
Η ικανότητα του να εγκαθιδρύσει μια θεραπευτική συμμαχία προσφέροντας στον συμβουλευόμενο εμπιστοσύνη.
Ο θεραπευτής θα πρέπει να είναι υποστηρικτικός και καθησυχαστικός με τα λεγόμενα του και τον τόνο της φωνής του και θα πρέπει μεταφορικά να λειτουργεί σαν ηρεμιστικό-αντικαταθλιπτικό φάρμακο.
Επίσης θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά στην θεραπευτική διαδικασία και να είναι ευέλικτος.
Και τέλος να αντιμετωπίζει τον θεραπευμένο ως σκεπτόμενο άνθρωπο, ο οποίος έχει το δικαίωμα να κρίνει ακόμα και τον ίδιο τον θεραπευτή του.
Κλείνοντας λοιπόν είναι πολύ σημαντικό για οποιονδήποτε από εμάς επιλέξει να βοηθηθεί από έναν συνθετικό θεραπευτή, να νιώσει ότι υπάρχει σύνθεση μεταξύ των δύο και ότι ο θεραπευτής δεν είναι ο απόμακρος γιατρός αλλά ένας εκπαιδευμένος επαγγελματίας γεμάτος ενσυναίσθηση, γνώσεις και ήθος για το λειτούργημα που ακολουθεί.
Οι επιλογές…πολλές!